Pored dokumenata iz akcije “Guber” tuzlanskog Centra službi bezbjednosti tzv. Republike BiH koji su proteklih dana izašli u javnosti, a koji svjedoče o kriminalnoj i zločinačkoj prošlosti ratnog komandanta Srebrenice Nasera Orića, dokaze o svemu tome imala je i bivša muslimanska obavještajna služba – Agencija za informacije i dokumentaciju (AID).
Iz strogo povjerljivih depeša AID-a sa početka 1996. godine koje su u posjedu “Glasa Srpske” vidi se da je ova služba i poslije završetka rata operativno obrađivala Orića i smatrala ga odgovornim za kriminal, šverc, prostituciju, ubistva i druge zločine u Srebrenici.
U depeši AID-a upućenoj tuzlanskom sektoru ove obavještajne službe od 14. januara 1996. godine govori se o gostovanju Nasera Orića u programu tadašnje TV Tuzla, predviđenom za 17. januar te godine i izdaju naredbe u vezi sa gostovanjem. U depeši se navodi da je potrebno formirati uži tim koji bi Oriću tokom njegovog gostovanja na navedenoj televiziji preko telefona postavljao pitanja koja su sastavni dio depeše. Pored toga, navodi se da je potrebno da se na “vrućoj liniji” uspostavi OTM, što je skraćenica za obavještajni termin “operativno-tehnička mjera”, koji podrazumijeva angažovanje svih raspoloživih resursa i ljudstva sa ciljem realizovanja naredbe iz depeše.
Među pitanjima navedenim u depeši u kojoj je Orić označen šifrom “A-101” su i zašto je omogućio odlazak iz Srebrenice u Austriju Kemi Mehmedoviću osumnjičenom za ubistvo u Srebrenici tokom 1992. godine, kao i šta zna o brojnim drugim ubistvima počinjenim u zaštićenoj zoni. Pored toga, sugeriše se da se Oriću postavi pitanje šta je sa novcem koji je tokom septembra i oktobra 1992. godine Vlada tzv. RBiH uputila komandi 28. divizije Armije BiH, kao i kada će vratiti 28 kilograma zlata otuđenog iz srebreničke fabrike “14. mart”.
Direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih Milorad Kojić kaže da depeše AID-a do kojih je došao naš list i u koje smo mu omogućili uvid pokazuju da dešavanja u Srebrenici tokom ratnog perioda nisu bila ni blizu onakva kakvima ih dvije i po decenije prikazuje političko Sarajevo.
– Ta depeša praktično potvrđuju ono što mi godinama govorimo, a to je da Srebrenica nije bila nikakva demilitarizovana zona, već mjesto kojim je gospodario Orić i u kojem su počinjeni brojni zločini koji su kasnije pripisani Srbima – kaže Kojić.
On dodaje da to najbolje potvrđuju navodi da je Orić oko sebe okupljao lica sklona kriminalu koja su sijala strah po Srebrenici i vršio pritisak na sud i tužilaštvo da puštaju na slobodu počinioce krivičnih djela.
– AID pita zašto je Orić izdavao odobrenja pojedincima da uzimaju hranu iz magacina dok su, kako se navodi, ostali stanovnici gladovali, kao i zašto nije spriječio zloupotrebu u raspodjeli humanitarne pomoći koju su umjesto da se podijeli prodavala na pijaci u Srebrenici. To, koliko god grubo zvučalo, tjera na zaključak da taj grad nije bio u stanju teške humanitarne katastrofe kao što se godinama predstavlja – zaključuje Kojić.
O ubistvu Hameda Salihovića, tadašnjeg načelnika SJB Srebrenica u maju 1993. godine nekoliko puta je javno govorio Ibran Mustafić koji je tom prilikom i sam ranjen. Posebno interesantno je da je Salihović zajedno sa Orićem u novembru 1992. godine učestvovao u hapšenju jednog od komandanata 28. divizije Armije BiH Nurifa Rizvanovića.
– O ubistvu Hameda Salihovića i još oko 40 Bošnjaka ubijenih bošnjačkom rukom prije pada Srebrenice, ne smijete ni govoriti, kao ni o kriminalu i pljački, što je znatan činilac našeg stradanja – rekao je Mustafić.
Izvor: Glas Srpske
