U Bjelovcu kod Bratunca u srijedu, 14. decembra, biće obilježeno 30 godina od napada muslimanskih snaga iz Srebrenice i okolnih sela u kojima je ubijeno 68 mještana Bjelovca i susjednih srpskih zaselaka Sikirić i Loznička Rijeka, od kojih su dvije trećine bili civili.

Kod Crkve Svetog proroka Ilije u Bjelovcu biće služen parastos za 109 ubijenih Srba iz ovih sela nastradalih tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata.

Parastosom i prisluživanjem svijeća za pokoj duša nastradalih, te polaganjem cvijeća biće obilježeno 30 godina od stradanja Srba iz ovih sela na lijevoj obali Drine.

Do velikog srpskog stradanja i zločina nad civilima u Bjelovcu i okolini došlo je u ranu zoru 14. decembra 1992. godine kada su jake muslimanske snage iz Srebrenice i brojnih muslimanskih sela, pod komandom Nasera Orića, upale u ova mjesta na obali Drine i počinile masakr nad zatečenim stanovništvom koje je još spavalo.

Zlikovci su u kućama masakrirali i ubijali nejač i spaljivali sve što su stigli – žene, djecu i starce.

Nakon počinjenog masakra nad srpskim stanovništvom, muslimanske snage su potpuno opljačkale srpsku imovinu, a onda su popalile ova tri sela, a grupu zarobljenih žena i djece odveli u logor u Srebrenicu gdje su zlostavljani i mučeni.

Predsjednik Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Bratunac Radojka Filipović rekla je Srni da je apsurdno da u Tužilaštvu BiH uopšte ne postoji predmet o počinjenim zločinima u Bjelovcu 14. decembra 1992. godine.

Njoj su tog dana u Bjelovcu poginuli suprug Dragan i svekar Dragoljub sa još 66 mještana.

“Zarobljene su i u srebreničke logore odvedene moja svekrva Dostana i jetrva Mira Filipović, te Mirina djeca Nemanja od sedam mjeseci i trogodišnja Olivera, kao i devetogodišnji ranjeni komšija Brano Vučetić”, rekla je Filipovićeva.

Petoro zarobljenih žena i djece razmijenjeno je nakon 56 dana.

Dostana je od posljedica mučenja i torture ubrzo oboljela i umrla.

Trajne traume ostale su i na ostalim zarobljenicima, odnosno logorašima. Brano Vučetić, koji je preživio zarobljavanje i maltretiranja u srebreničkim logorima, ranije je rekao Srni da podsjećanje na stradanje u Bjelovcu kod njega izaziva posebne emocije, košmar, neobjašnjivo neraspoloženje i tugu za ubijenim članovima porodice, ali i bol zbog nepravde što za ta ubistva niko nije odgovarao.

Nestala starica Božana Ostojić nije još nađena, ni nakon 30 godina.

Najstarija žrtva muslimanskog zločina bila je osamdesetsedmogodišnja starica Zlata Jovanović, čiji su sin Milan i unuka Radenka ubijeni ispred kuće u kojoj su u jednom času nestale tri generacije te porodice.

Najmlađa žrtva bio je petnaestogodišnji dječak Čedo Miladinović, a ubijeni su i godinu stariji Slobodan Petrović, te sedamnaestogodišnji Milenko Vučetić.

U prosjeku je svaka srpska kuća u Bjelovcu izgubila po dva člana domaćinstva u posljednjem ratu.

Ova sela još nisu u cjelosti obnovljena i mnogi preživjeli mještani ne mogu da se vrate, jer im ni nakon 30 godina kuće nisu obnovljene.

Za ovaj, kao ni za sve ostale zločine počinjene nad Srbima u Podrinju, niko nije odgovarao, iako su pravosudnim organima BiH podneseni brojni dokazi i svjedočenja o počinjenim zločinima.

Srpske porodice poginulih iz ovog kraja izgubile su povjerenje i nadu da će Sud BiH procesuirati počinioce, odnosno izvršioce Orićevih naredbi i nadaju se samo Božijoj pravdi.

Parastos i prisluživanje svijeća za pokoj duša postradalih počeće u 13.00 časova, a pola časa kasnije biće položeno cvijeće i odata počast poginulim kod spomen-ploče sa imenima svih žrtava, postavljene na zid hrama.