Srbi u Hrasnici su privođeni i zatvarani u mračnim i hladnim prostorijama, bez struje i vode, a među stražarima bili su Senad Gadžo, Zaim Laličić i Suljo Hebib, rekao je danas svjedok Tužilaštva BiH Nedžib Berberović na suđenju trojici bivših pripadnika takzvane Armije BiH za ratni zločin nad srpskim civilima u Hrasnici.

Berberović je naveo da su uglavnom bili zatvarani stariji ljudi i nekoliko mlađih, koji su privođeni iz svojih stanova, a da su srpski civili tu bili pod optužbom da su počinili neko krivično djelo.

On je naveo da su u Hrasnici bili vojnički pritvori u Osnovnoj školi „Aleksa Šantić“, u garažama između dva nebodera i u nedovršenoj zgradi u Ulici Alekse Bojovića Brke, u kojem je on kao referent zadužen za evidenciju osoblja koja su bila zadužena za pritvor, bio do kraja rata.

On je naveo da su, osim srpskih i nekoliko hrvatskih civila, u toj zgradi na kraće vrijeme zatvarani i pripadnici takozvane Armije BiH zbog međusobnih sukoba.

„Kada iz Službe bezbjednosti dovedu nekog srpskog pritvorenika, za njega se ne određuje rok do kada će ostati u pritvoru. Neki su razmijenjeni, a malo njih je pušteno ranije“, rekao je Berberović.

On je naveo da su među zatvorenicima bile i žene, Slobodanka Mandić, Milena Šućur i Slavka Nedić.

„Zatvorenike su u smjenama čuvala četiri stražara koji su bili naoružana puškama, dva na ulazu, dok su druga dvojica nadzirala da se nešto ne desi. Zatvorena lica su odvođena na obezbjeđenje tranšea u Kotorcu“, ispričao je Berberović i dodao da su među stražarima koji su obezbjeđivali pritvor bili Hebib, Laličić i Gadžo.

Tokom unakrsnog ispitivanja odbrane, svjedok je rekao da je u pritvoru počeo raditi 12. avgusta 1992. godine, a da je optuženi Senad Gadžo krajem septembra premješten u neku jedinicu.

Svjedok Milosava Tošić ispričala je da je njen otac Aleksandar Stranput, zvani Aleksa, koji je imao 72 godine, odveden iz kuće u naselju Stojčevac, koju nikako nije htio da napusti.

Ona je navela da joj je sredinom juna, Tomislav Tošić iz Crvenog krsta rekao da joj je otac stradao, a da joj je poslije rata, Slobodanka Mandić, koja je bila zatvorena sa njenim ocem, rekla da je podlegao od batina.

Svjedok je dodala da joj je otac bio sahranjen na groblju iza Muzičke škole u Hrasnici, a da je nakon ekshumacije u oktobru 1996. sahranjen na porodičnom groblju u Grlici, u Istočnoj Ilidži.

Tužilac Miroslav Janjić pročitao je i iskaze preminulih svjedoka Radovana Dubljevića i Novice Šibalije.

Dubljević je ispričao da su mu 12. decembra 1992. tokom pretresa stana pronašli okvir automata i da su ga pretukli.

„Polumrtvog su me ubacili u auto i odvezli u Policijsku stanicu u Sokolović koloniji gdje je nastavljeno zlostavljanje, nakon čega su me odveli u podrum između nebodera u Hrasnici“, ispričao je Dubljević.

Svjedok je naveo nekoliko slučajeva kada su ga tukli Hebib, kao i Džemo Đuliman, Sejo Čorbo, te izvjesni Pašo i Radončić. „Suljo Hebib zaletio se i udario me nogom u prsa“, naveo je svjedok.

On je rekao da je dobijao batine kada je vođen na ispitivanje kod upravnika Rasima Okerića, da je bio krvav, otekao i da su mu izbijena dva zuba.

Dubljević je naveo da ga je jednom udarao i optuženi Gadžo, a jednom Laličić, na šta su odbrane rekle da su ovi dijelovi irelevantni, jer se ne navode u optužnici.

Tužilac je pročitao kratak iskaz preminulog svjedoka Novice Šibalije, koji je naveo da je Hebib jednom izveo Radovana Dubljevića. „Vratili su ga poslije pola sata. Bio je sav krvav. Rekao je da ga je tukao Suljo“, rekao je Šibalija.

Optuženim se na teret stavljaju nezakonito zatvaranje srpskih civila, ubistva, mučenja, zlostavljanja, mučenja na ponižavajuće načine, sakaćenja i drugi teški oblici zlostavljanja tokom 1992, 1993. i 1994. godine. Nastavak suđenja zakazan je za 12.