Republika Srpska je vodila odbrambeni rat od 1992. do 1995. godine, a sa stanovišta muslimanske političke i vjerske elite u BiH građanski rat je nesumnjivo bio džihad za oslobađanje muslimanskih zemalja od nevjernika i uspostavljanje islamske države zasnovane na šerijatskom zakonu na Balkanu, piše u Izvještaju Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu u periodu 1991-1995. godine.
Formiranje odreda „El mudžahedin“, kao službene jedinice Sedme muslimanske brigade Trećeg korpusa takozvane Armije BiH, koju su sačinjavali strani teroristički borci iz cijelog svijeta, njihov modus operandi /modus operandi/, metode širenja propagande i veze sa međunarodnim terorističkim organizacijama otkrivaju karakter i prirodu građanskog rata u BiH sa stanovišta muslimanske političke i vjerske elite u BiH /Alije Izetbegovića, SDA i bosanskog ulema/, ističe se u Izvještaju.
Takozvana Armija BiH stvorena je kao sredstvo SDA i islamizovana je i kao takva bila je poprilično monoetnička i muslimanska, te stoga nije imala moralno pravo da izvrši zadatak da obezbijedi nacionalnu i socijalnu ravnopravnost za sva tri naroda u tadašnjoj RBiH, ukazali su iz ove komisije, piše u Izvještaju, čije dijelove prenosi Srna.
Međunarodno novopriznata država RBiH počinila je čin agresije na SFRJ napadom na JNA u smislu člana 3 /d/ Definicije agresije prema Rezoluciji UN 3314.
Neoboriv dokaz kojim se potvrđuje ova agresija je „Direktiva o zaštiti suvereniteta i nezavisnosti Republike BiH, strogo povjerljivo br. 02/2-1“, izdata 12. aprila 1992. godine.
Direktiva je označila SDS, legalnu političku stranku srpskog naroda sa 72 mjesta u parlamentu RBiH, kao „neprijatelja“ i upućivala je vojnike takozvane Armije BiH na napad na JNA i srpske autonomne oblasti sa srpskim stanovništvom.
U vojnom i političkom smislu, ova direktiva nije bila ništa manje od objave rata protiv SFRJ i njene savezne institucije JNA, kao i protiv srpskog naroda u BiH.
Takođe, nova hrvatska država uložila je ogromne napore da rat prebaci u BiH kako bi muslimane prevela na svoju stranu protiv Srba, a s ciljem da na kraju rata pribavi za sebe dio teritorije BiH, podsjetili su iz Komisije.
Direktni rezultati građanskog rata u BiH, koji je bio koban za glavne učesnike i marginalan za strance koji su intervenisali nepozvani, bili su višestruki, a neposredan povod bio je referendum o nezavisnosti 1992. godine, kojim je ignorisana izričita volja Srba iz BiH da ostanu u Jugoslaviji, zemlji u kojoj su živjeli od 1918.
U Izvještaju je istaknuto da uzajamna netolerancija, pa i mržnja, između svih bivših jugoslovenskih nacionalnosti, posebno između tri glavne komponente Socijalističke Republike BiH /Srba, Hrvata i Muslimana/, koja je bila prikrivena tokom trajanja jugoslovenske države, eksplodirala je odmah nakon što su uklonjena ograničenja tokom oružanih sukoba koji su se istovremeno razbuktali u svim dijelovima bivše Jugoslavije.
Rat u BiH u osnovi je bio građanski i etnički rat njena tri naroda – Muslimana, Srba i Hrvata, u kojem su se Srbi u BiH borili prvo da spriječe ono što se smatralo genocidom 1941. godine, a onda i za svoja ljudska i građanska prava koja im kao konstitutivnom narodu pripadaju. U tom smislu, Republika Srpska vodila je odbrambeni rat, navedeno je u Izvještaju.
